آداب رمضان در تهران قدیم | بزک‌دوزک ممنوع!
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۲۴۳۲۶
همشهری آنلاین_بهاره خسروی :بسته به اینکه ماه مبارک در چه فصلی باشد، هرکسی کارهایی می‌کرد. بسیاری از مردهایی که از شب عید غدیر دستی به سر و صورت نبرده و اصلاح نکرده بودند، برای مراسم کلوخ‌اندازان، چند روز قبل از شروع ماه رمضان صفایی به سر و صورتشان می‌دادند و ریش و موی بلند را کوتاه می‌کردند.
بعد از آقایان این خانم‌ها بودند که سراغ صندوقخانه می‌رفتند و چادرها و روبنده‌های ویژه ماه رمضان را از گنجه بیرون می‌آوردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بخش مهم‌تر آداب ماه رمضانی میان خانم‌ها کنار گذاشتن بزک و سرخاب سفیداب و هر نوع آرایشی تا بیرون آمدن هلال ماه شوال بود.
کد خبر 598422 برچسب‌ها فرهنگ همشهری محله تاریخ - آثار باستانی تاریخ عمومی ایران شهر رمضانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فرهنگ همشهری محله تاریخ آثار باستانی تاریخ عمومی ایران شهر رمضان ماه رمضان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۲۴۳۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ظریف، همچون بند زدن برگ گل! | چینی‌بندزن! یه دل شکسته رو هم بند می‌زنی؟
همشهری آنلاین- بهاره خسروی : چینی‌بندزن‌های دوره‌گرد پایتخت به صدای بلند در کوچه‌ها می‌خواندند: «چینی‌بند زن اومده ... برگ گل هم بند می‌زنم!» خانم‌های خانه با شنیدن شاعرانگی همین جمله آخر هر چه کاسه و بشقاب شکسته و ترک‌خورده کنج انباری و صندوقخانه داشتند جمع می‌کردند و راهی کوچه می‌شدند. بچه ها همه سعی می کردند کنار چینی بندزن بشینن و تا ببینند حاصل خرابکاری‌شان چطور ماهرانه کنار هم بند می خورد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
چینی‌بندزنی یکی از مشاغل نوستالژیک و فراموش‌شده تهران است. این حرفه در روزگاری که وقتی چیزی می‌شکست و خراب می‌شد به جای دور انداختن آن را تعمیر می‌کردند، حسابی پرطرفدار بود. قدیم‌ها معمولاً ظروف پرکاربرد خانه مانند کاسه، بشقاب و قوری از جنس چینی بود به ضربه‌ای ترک می‌خورد یا می‌شکست.
خانم‌های باسلیقه در طول سال تکه‌های شکسته چینی را تا زمان آمدن چینی‌بندزن نگه می‌داشتند. قدیم ها تا دلتان بخواهد از سر غفلت یا شیطنت بچه های خانه که همیشه پر تعداد بودند ظرف و ظروف می‌شکست و پیدا کردن مدل مشابه و جایگزین کار چندان آسانی نبود.
هنر تعمیر و کنار هم چیدن تکه های شکسته یا ظریف‌کاری بر عهده چینی‌بندزن‌ها بود تا با کمک ابزار ویژه صاحبان این شغل که چیزی نبود جز تسمه فلزی و چسب و مته، تکه‌های شکسته بار دیگر کنار هم قرار گیرد و باعث خوشحالی خانم خانه شود. آنها پس از ترمیم هریک از ظروف به ازای دستمزد آن مقداری گردو، بادام، گندم یا پول دریافت می‌کردند. چینی‌بندزن‌ها در محل‌های خاصی برای مدت معینی اقامت می‌کردند تا کارشان را انجام دهند.
کمان، قیف برنجی، الماس، تکه چوب نازک از جنس درخت بید، نخ لحاف‌دوزی، مفتول و سندان از ابزار کار چینی‌بندزن‌ها بود. اما ظرافت‌های این حرفه و احیای وسایلی که آدم‌ها به آن دلبستگی‌های مختلفی پیدا کرده‌اند نام این حرفه را به ادبیات عامیانه و فولکلور وارد کرد: چینی بند زن/ یه دل شکسته رو بند می‌زنی؟ / هرچی دارم به تو می‌دم / تو بگو چند می‌زنی؟
کد خبر 844617 برچسب‌ها مشاغل هویت شهری تهران
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است